زمان گلایه گذشته است؛
به گزارش روابط عمومی شرکت آب منطقه‌ای البرز، این جمله حقیقتی روشن را بیان می‌کند. سال‌هاست جامعه ما آمارهای مربوط به کاهش منابع آب، خشک‌شدن تالاب‌ها و ممنوعه بودن بسیاری از دشت‌ها را شنیده است. اکنون زمان آن رسیده که بیش از بیان وضعیت، به راه‌حل‌ها پرداخته شود.
اما پرسش اصلی این است: راه‌حل از کجا باید آغاز شود؟ بزرگ‌زاده به‌درستی تأکید کرد که آب، صرفاً موضوع یک وزارتخانه یا یک دستگاه اجرایی نیست، بلکه مسئله‌ای ملی است که نیازمند نقش‌آفرینی همه بخش‌ها از جامعه و بازار گرفته تا قوای سه‌گانه است.
از یک سو، وظایف شهروندان روشن است: صرفه‌جویی در مصرف، تغییر الگوهای مصرفی، همراهی در طرح‌های فرهنگی و اجتماعی و پذیرش مسئولیت فردی در قبال آینده آب کشور. از سوی دیگر، نمی‌توان از نقش اساسی نهادهای متولی و مسئولان غافل شد. به‌طور مثال، کاهش هدررفت آب در شبکه‌های فرسوده و بازنگری در سیاست‌های حمایتی و یارانه‌ای، در زمره اقداماتی است که تنها در سطح کلان و مدیریتی امکان‌پذیر است.
بزرگ‌زاده در سخنان خود همچنین بر اهمیت مشارکت اجتماعی و پرهیز از نگاه صرفاً امنیتی به موضوع آب تأکید کرد. مدیریت منابع آب هرچه بیشتر بر پایه گفت‌وگوی اجتماعی و همکاری شهروندان استوار شود، موفقیت آن پایدارتر خواهد بود.
امروز بحران آب در ایران به نقطه‌ای رسیده است که تنها با هم‌افزایی می‌توان بر آن غلبه کرد. مردم باید در اصلاح الگوهای مصرف پیشگام باشند و حاکمیت نیز باید با به‌کارگیری فناوری‌های نوین، بازسازی زیرساخت‌ها و بهره‌گیری از تجربه‌های جهانی، مسئولیت تاریخی خود را ایفا کند. جهان امروز نشان داده است که راه‌حل‌های مؤثری همچون بازچرخانی آب، بازنگری در سیاست‌های مصرف و استفاده از هوش مصنوعی در مدیریت منابع وجود دارد.
راه پیش رو دشوار است، اما قابل عبور. اگر مردم و مسئولان دوشادوش هم حرکت کنند، می‌توان از این بحران ملی فرصتی برای نوآوری، اصلاح و آینده‌ای پایدار ساخت.
